Dag 116 Sapa

16 september 2019 - Sapa, Vietnam

Dag 116

S ochtends vroeg opgestaan en nog water gekocht. Ik werd opgehaald met een scooter en werd afgezet op een random plek langs een drukke weg. Mijn bus zou me hier ophalen werd me verteld.
Ik zag een westers meisje en ik vroeg waar ze heen ging. Zij was ook op de bus naar Sapa aan het wachten, dus ik zat goed.

Na een busrit van ongeveer 5-6 uur was ik in Sapa. Ik verwachte een klein authentiek dorpje, maar het was meer een kleine stad te noemen.

Ik vond mijn hostel die Rachel mij adviseerde. Zij verbleef daar overigens ook. Rachel is een meisje die ik op dag 1 van mijn reis in Bangkok heb leren kennen. We verbleven met een klein groepje vrienden toen één week samen en zij was er ook één van.

Ik wilde inchecken, maar er was geen medewerker. Wel ontmoette ik hier een jongen uit Singapore.
Toen er een medewerkter verscheen bleek de 4 persoons kamers vol te zitten. Ze vroeg ons of we het erg vonden samen met elkaar 1 kamer te delen. Het was dan een stapelbed met 2 persoonsmatrassen. Voor iedere 1.
Deze gratis upgrade was natuurlijk meer dan welkom.

De jongen uit Singapore vroeg of ik mee wilde lunchen en uiteraard wilde ik dat. Op het moment dat we naar een restaurant liepen stuurde Rachel een berrichtje of ik wilde lunchen. We besloten dus te wachten op Rachel en gingen uiteindelijk met zijn drieën lunchen.

Na het lunchen gingen we terug naar het hostel. Later zijn Rachel en ik opzoek gegaan naar een privé gids voor een trekking. Rachel kwam deze gids namelijk de hele dag al tegen in Sapa.
We vonden haar dan ook na een niet te lange zoektocht. Ze zei dat de trekking 500.000đ (€20,-) per persoon was. We voegde eraan toe dat we ook naar de waterval wilde trekken en na wat onderhandelen kwam de prijs uit op 475.000đ per persoon (€19,-). Iets wat niet duur is voor een privégids voor 2 personen inclusief lunch en vervoer terug per motor taxi.
We gaven een "pinky promis" oftewel een "pinky zweer" dat we de volgende dag op zouden komen dagen op de afgesproken plek. Want ja, als wij niet op komen dagen heeft zij haar agenda geleegd en alsnog geen verdienende werkdag.
Ze gaf mij en Rachel allebei een armbandje en de deal was dus gesloten.

We gingen verder lopen met zijn drieën en kwamen uit bij een restaurantje met een balkon wat uitzicht had recht op de bergen.
Ik denk dat dit het mooiste uitzicht was waar ik ooit koffie gedronken had.
In Hanoi had ik al een egg coffee gehad, maar daar kreeg ik de koffie koud geserveerd. Ditmaal wilde ik graag de warme variant proberen, want Rachel zweerde dat deze echt goed moest zijn.
En ja.. om eerlijk te zijn was dit een van de betere koffie's die ik ooit heb gehad en dat voor 40.000đ (€1,60)

Terug in het hostel heb ik gedouched en daarna zijn Rachel en ik met zijn tweëen gaan eten. We kwamen weer uit bij dezelfde tent waar we koffie hadden gehad de middag ervoor. Dit kwam doordat veel restaurants in Sapa abnormaal hoge prijzen hebben en er maar een paar zijn die wat normaler zijn geprijsd en dit was er één van.

Ik bestelde een pasta Carbonara, omdat dit alweer een tijdje terug was dat ik westers at en de prijzen waren net zo hoog als het Aziatische eten.
Helaas was de pasta behoorlijk smaakloos en zat er een dikke laag boter doorheen.

Terug in het hostel ben ik daarna maar snel gaan slapen.