Dag 132-133 Hoi An

24 oktober 2019 - Hoi An, Vietnam

Dag 132

S ochtends vroeg opgestaan en ontbijt genomen. Ik had vervolgens de spullen op mijn motor gebonden en ging voor de laatste motor rit in Viëtnam. Na alle problemen met de motor en het ongeluk een paar dagen geleden besloot ik de motor toch maar vroeg tijdig in te leveren.

Een warme rit over één rechte weg bracht me naar de volgende stad Hoi An. Een karakteristiek stadje 30 kilometer rijden van Da Nang.

Hier had ik mijn hostel gevonden, mijn motor geparkeerd en ingecheckt. Ik kreeg snel een kamer toegewezen en het waren vier lossen bedden. Iets wat ik deze reis niet vaak zag. Op de kamer lag één Amerikaans meisje die nogal vol van haar zelf was en één Australisch meisje genaamd “Ruby”.

Ik ben na het inchecken een rondje gaan rijden met de motor. Ik reed eerst naar het strand toe waar een drankje wilde doen. Het eerste terras werd ik weggestuurd en bij het tweede terras voelde ik mezelf ook niet echt welkom.

Ik ben vervolgens verder gaan rijden en had besloten mijn motor maar te gaan inleveren. Bij het inleveren heb ik de hele situatie uitgelegd en onder genot van een gratis biertje hebben we alles afgehandeld. Ik kreeg het geld van de resterende dagen terug vanwege de vele technische problemen die ik aan de motor gehad en ook kreeg ik de borgsom terug. Een aantal miljoenen Dongs werden mij in de hand gedrukt en ze brachten mij terug naar het hostel.

S'middags ben ik met Ruby gaan lopen en ben ik met haar naar een tentje gegaan die Fish mij adviseerde. Eenmaal daar aangekomen was het onwijs druk. In de eerste instantie gingen we alleen om de thee te proberen, want Fish zei die daar onwijs goed was. Echter besloot ik toch voor een Vietnamese koffie te gaan wat mij 40.000đ kostte (€1,60). De Thee was daar maar 12.000đ (€0,48).

Even later voegde nog 3 meiden bij die Ruby kende. We hebben even met zijn 5e wat gegeten en gedronken. Ik heb hier een Cao Lao besteld (ook op advies van Fish). Dit was een populair gerecht in Hoi An. Het was een noodle gerecht.

Ik ben vervolgens een andere kant op gegaan en besloot terug te gaan richting het hostel.

Op de terug weg zag ik een aantal mooie eetstokjes liggen. Ik besloot hier maar is te onderhandelen en uiteindelijk kocht ik een pak van 6 paar.

Tegen de avond was er in het loempia een gratis loempia diner. Tijdens dit diner kregen we eerst uitleg hoe je je eigen loempia’s moest maken. Ze begon natuurlijk eerst met de ongebakken loempia’s. Iets wat Fish mij al voor had gedaan in Da Nang, dus ik wist al hoe het werkte. Even later gingen we ook een wedstrijdje doen wie de beste loempia kon maken. Natuurlijk met wat ervaring en een kookcursus waar ik loempia’s heb moeten maken ging me dit goed af. Ondanks een klein scheurtje aan de onderkant won ik en kreeg ik een gratis biertje.

S’avonds hebben we met een groep mensen gezeten waaronder ook één Nederlandse jongen.

Ik ben deze avond relatief vroeg naar bed gegaan en had een bus geboekt voor de volgende dag richting Dalat.

Dag 133

S’ochtends vroeg opgestaan al mijn spullen gepakt en uitgecheckt. Ik ben vervolgens een scooter gaan huren bij het hostel en hiermee ben ik naar de Marble Mountains gegaan.

Een ritje op basis van mijn navigatie bracht mij op een hele andere plek. Maar blijkbaar was ik niet de enige want hier kwam ik nog een ander 3-tal tegen die verkeerd genavigeerd waren. De marble mountains bleken een paar afslagen terug al te zijn.

Eenmaal aangekomen begonnen mensen strijd te voeren bij wie ik mijn scooter ging parkeren. Uiteraard moest je wel bij die gene iets kopen. Ik kocht bij één mevrouw een flesje water, want deze was met de bloedhitte natuurlijk ook wel nodig.

Ik betaalde mijn entree ticket en ging naar binnen. Een klim over oneffen traptreden brachten mijn naar de centrale Plek van de Marble mountains. Ik ben hier diverse grotten ingegaan, die mij tegenvielen. Dankzij mijn lange reis die ik al heb afgelegd merk ik dat dingen steeds minder fascinerend worden.

Ik kwam uiteindelijk nog bij een hoge klim uit. Hier had ik heel mooi uitzicht op het strand en de oceaan. Je kon over de hele kustlijn kijken waar Hoi An en Da Nang samensmelten en het leek zo wel één grote stad te zijn.

Het doorlopen van de marble mountains was niet heel overzichtelijk, maar uiteindelijk heb ik denk ik wel alles kunnen zien. Het was niet het meest bijzondere wat ik ooit had gezien, maar wel weer iets wat ik op eigen kracht heb kunnen doen.

Eenmaal terug heb ik mijn scooter terug gegeven en ben ik een Banh Mi gaan halen.  Bahn Mi is een baguette die vaak rijk gevuld is. Ik had ze wel is eerder met omelet gehad, maar ik hoorde dat de beste Bahn Mhi broodjes uit Hoi An kwamen. Fish adviseerde mij ook hier een restaurantje, namelijk “Bahn Mi Phu’ong”. Toen ik daar aankwam was het ontzettend druk, ook waren er geen plekken in het restaurant zelf meer. Ik besloot een broodje te bestellen en deze naast de weg maar op te eten. Voor 30.000đ (€1,20) kreeg ik een rijk belegd broodje met varkensvlees, salades en iets van een soort Jus. Het was één van de lekkerste dingen die ik gehad had in een lange tijd. Ik zat er bijna aan te denken om nog een tweede broodje te gaan halen, maar helaas moest ik ook na gaan denken dat ik straks een nachtbus voor de boeg had. Dus te veel eten kan in een bus veel problemen veroorzaken.

Ik ben vervolgens gaan rond lopen en heb nog wat snacks bij elkaar gehaald voor in de bus, mocht ik toch honger krijgen.

Tegen het einde van de middag kwam de bus aanzetten en ging ik mee met de bus die mij helemaal naar Dalat zou gaan brengen. Een dik 15 uur durende busrit.