Dag 153 Perhentian

Dag 153

S’ochtends vroeg wakker gemaakt door een jongen van het personeel. Vandaag zouden Eli en ik samen naar Perhentian gaan. Perhentian is een populair eiland onder de toeristen. Het eiland heeft overdag vaak geen stroom en daardoor ook vaak geen internet. Vanwege deze reden kan je geen hostel of hotels boeken via internet. We besloten dus maar de gok te nemen en er gewoon naar toe te gaan.

De dag ervoor hadden we in de supermarkt  eten gekocht voor ontbijt en dat kwam inderdaad nu ook goed van pas. Na het ontbijten probeerde we een Grab te boeken, maar er waren geen auto’s beschikbaar in deze regio.

In de hitte besloten we maar met al onze bagage een stuk te gaan wandelen richting het centrum van Kuala Besut waar de haven was. Het was bloedheet en gelukkig toen we de straat uitliepen hadden we de mogelijkheid om wel een Grab te boeken. Na een tijdje wachten werden we opgehaald en bracht deze man ons naar de haven.

Ik had al een kaartje voor de boot, want deze zat bij de busreis naar Kuala Besut. Eli moest wel een kaartje kopen. We moesten dus beide met een andere boot. Ik had problemen met het vinden van mijn boot aangezien dit een ander ticket was. Een man hielp mij uiteindelijk om te boot te vinden. Daarnaast moest ik nog een soort belasting betalen om het gebied in te mogen.

Ik ging uiteindelijk op mijn speedbootje en door het heldere water en de ruige golven op weg naar Perhentian. Een Nederlands gezin zat achter mij en hun koffer dreigde bijna te vallen. Ik heb de rest van de rit hun koffers netjes tegen gehouden, want de golven werden steeds ruwer. Op een geven moment zag ik ook het onbewoonde eilandje van gisteren. Gisteren konden we namelijk ook Perhentian al zien liggen.

Bij de eerste stop gingen mensen er al uit, maar ik en Eli hadden afgesproken naar Long Beach te gaan. Dat was op het andere eilandje van Perhentian. Ik kwam daar aan en besloot te wachten op de pier op Eli. Het water was zo helder blauw, dat je de bodem van de zee vanaf de pier al kon zien. Deze reis dacht ik al super helder water gevonden te hebben, maar dit sloeg echt alles. Een groot strand wat een soort baai vormde. Langs het strand stonden overal kleine hosteltjes, restaurantjes, tentjes en ook één groter hotel.

Toen Eli eenmaal gearriveerd was gingen we zo snel mogelijk op zoek naar een verblijfplaats. Het eerste hostel was helaas uitverkocht. Een koppel kwam net na buiten en vertelde ons dit. Wij liepen snel door en het koppel stopte weer ergens, maar wij besloten door te lopen. Wij hadden het geluk en vonden een accommodatie en voor hun zat het weer vol. Dit zijn de risico's die je moest nemen om naar Perhentian te gaan. In ons hostel zat ook een meisje die al een half jaar op dit kleine eiland zat.

Perhentian is wel een typisch bounty eilandje, dus een parel wit strand en een helder blauwe zee. S'middags hebben we geluncht op het strand en daarna hebben we een beetje rond de zee gehangen.

S’avonds gingen we weer op het strand eten. Er hing een hele relaxte sfeer. We hebben daarna rond het strand gehangen en gewandeld en we zagen in de verte een vuurshow.

Afrekenen moest je hier bij een loket van het restaurant. Echter waren de terrassen heel smal en diep, dus wij kwamen per ongeluk bij het verkeerde loket uit in de eerste instantie.

Na het eten zijn we nog even bij de vuurshow gaan kijken. Ik vond dit één van de beste vuurshows die ik tot nu toe had gezien. Naast alleen maar zwaaien met stokken en slingers die in brand stonden werd er hier ook een echt act omheen gemaakt.

S’avonds hadden we nog plannen gemaakt voor de volgende dag, daarna zijn we heerlijk gaan slapen.