Dag 154 Een waanzinnig snorkelavondtuurtje op Perhentian Island

Dag 154

S’ochtends rustig opgestaan en ik ben samen met Eli gaan ontbijten op het strand. Het plan was om daarna met een bootje mee te gaan om te gaan snorkelen. Er kwamen namelijk hier zeeschildpadden en kleine haaien voor rondom het eiland.

We konden een bootje boeken en konden een uur later gelijk mee.

Met een groepje van 6 man gingen we op pad. De kapitein van de boot bracht ons eerst bij een algemene snorkel plek uit. Hier leerde ik snel hoe ik sneller kon snorkelen met mijn flippers. Ik zwom daardoor ook vele male sneller als de rest van de groep. Ik had al veel gesnorkeld, maar ik werd er wel echt goed in.

Tijdens het snorkelen zag ik veel soorten vissen met alle kleuren van de regenboog. Met mijn go pro kon ik alles mooi onder water vast leggen.

Na een tijdje snorkelen ging ik weer onder water en zag ik uit het niets een gigantische vis. Deze vis was lang maar daarbij was deze ook groot in de breedte en zwom deze deels op mij af en was super snel. Ik herinner me nog dat de kleuren blauw met geel waren. Helaas heb ik deze vis niet kunnen filmen. Uit een schrikreactie zwom ik meteen naar boven en toen ik weer keek was de vis alweer weg.

Toen ik de kapitein vertelde over de vis die ik zag, vertelde hij mij dat het waarschijnlijk een Tigerfish was. Maar na eigen onderzoek denk ik dat die Triggerfish bedoelde. De kapitein verteld ook dat deze vis erg agressief was.

We gingen verder en we kwamen uit op een plek waar we haaien konden vinden. Ik vroeg aan hem hoe groot de kans was en de kapitein was eerlijk. Hij zei dat de kans niet heel groot was. De meeste mensen konden er normaal geen vinden.

Zodra we het water insprongen zagen we na een aantal seconden een haai zwemmen. Dit was een lang dun haaitje van ongeveer 40 centimeter lang en kon ons in principe ook geen pijn doen.

We gingen verder zwemmen en ik kwam uit bij een grote anemoon. Daarin zag ik veel clownsvissen.

Ook verder op een rotspartij vlak aan de kust zat een anemoon met clownsvissen. Zowel de haai als de clownsvissen had ik vast kunnen leggen op beeld.

Na een tijdje gingen we weer verder. Dit maal gingen we naar “Turtle Point”. De kapitein vaart hier regelmatig heen, omdat hier soms zeeschildpadden te zien zijn. Wederom vroeg ik aan de kapitein hoe groot de kans was. Hij zei dat die deze tocht dagelijks deed en maar 1 keer per maand een zeeschildpad ziet.

Wij kwamen aan bij “Turtle Point” en al voordat we in het water waren zagen we een zeeschildpad boven komen. Een gigantische schildpad zwom onder onze boot door. Ik zag mijn kans en sprong zo snel mogelijk in het water. De zeeschildpad ging naar de bodem toe van de zee. Ik denk ongeveer 15 á 20 meter diep. Ik nam mijn go pro en ging tot ongeveer 2 meter afstand helemaal naar de bodem van de zee met mijn snorkel. Ik merkte dat ik dit lang kon volhouden, daarnaast was ik ook de enige die zo diep kon duiken.

Ik paste de tactieken toe die ik had geleerd bij mijn duikcursus aan het begin van mijn reis op Koh Tao. Hierdoor kon ik een klein stukje met deze gigantische zeeschildpad mee zwemmen op de bodem van de oceaan.

Na verloop van tijd zagen we nog een tweede zeeschildpad, maar ook hadden andere mensen ons gespot dat we hier uitgebreid aan het duiken waren. Boten vol met Chinezen kwamen er aan gevaren. Maar deze mensen hadden allemaal een reddingsvest aan, want ze konden niet zwemmen. De rest van mijn groepje was alweer op de boot. Dus alleen tussen tientallen mensen zwom ik naar de bodem en terug.

Na een tijdje gingen de zeeschildpadden weg.

We gingen terug naar het strand en de kapitein zei dat we heel veel geluk hadden gehad.

Ik en Eli wilde nog graag een soort bananen boot uitproberen, maar steeds waren er probleempjes in de vorm van, "de bootjes waren stuk of de speedboot was er niet". We hadden dit plan uiteindelijk maar opgegeven.

Ik ging terug naar het hostel om zonnebrand te halen, maar toen ik terug kwam zag ik Eli met een bekend gezicht praten. Dit bekende gezicht was Wessel. Hij was blijkbaar al een dag eerder op Perhentian aangekomen dan ons. Hij had hier zijn plekje gevonden zei hij en hij wilde er nog langer blijven.

Wessel had nieuwe vrienden gevonden en trok dus verder met hun op. Iets wat mooi is om te zien aangezien ik Wessel’s eerste reismaatje was en je toch door moet als je op reis bent.

S’avonds zijn we weer op het strand gaan eten, ditmaal gingen we toch proberen om wat vis te eten op dit eiland. Verser dan dit kon je het namelijk niet krijgen.

Ik bestelde een stukje haai en ik heb enorm genoten van deze vis. Het was zo lekker klaar gemaakt met een klein pikant sausje, aardappel, rijst en brood. Aangezien al het eten op Perhentian al zo duur was maakte het voor mijn gevoel niet meer zo heel veel uit of ik nou een stukje haai zou eten of iets anders, duurder dan de rest van Maleisië was het toch wel.

Tijdens het eten kwam ook een koppel aanzetten. Dit waren de broer en zus van Singapore, waarmee ik naar Maleisië was gegaan. We hadden even bijgepraat en zij gingen daarna weer verder.

Als dessert hadden ik en Eli een gefrituurde Mars besteld. Het was nou niet dat het ons lekker leek, maar we hadden beide het idee dat dit nou iets was wat we anders nooit meer in ons leven zouden kunnen proberen. Verrassend genoeg was de gefrituurde Mars helemaal niet zo verkeerd.

We hebben deze avond rustig aan gedaan en hebben van een afstandje weer naar de vuurshow gekeken. We besloten de volgende ochtend verder te gaan, maar wel allebei een andere kant op.