Dag 31 Chiang Mai deel 1

Midden in de nacht kregen we een stop en hadden we coupons gekregen voor een maaltijd.
Ik nam een rijst met gebakken ei. Een makkelijke neutrale maaltijd. (zeker met een  busrit voor de boeg kan je in Thailand dan maar voor iets neutraal gaan.)

Eenmaal verder in de bus viel ik weer in slaap.

S ochtends om 7 uur arriveerde we en moesten we aangeven waar ons hostel was. Gratis taxi's zouden ons dan naar het hostel brengen.

Aangekomen in het hostel ben ik meteen met Charleen naar het ziekenhuis gegaan voor bij Rabiës vaccinatie.
Het ziekenhuis was makkelijk te vinden alleen we moesten een drukke straat oversteken aan de buitenring van old town Chiang Mai.

In het ziekenhuis aangekomen werden we weggeblazen van verbazing. Ik denk niet dat ik ooit in zo'n modern gebouw ben geweest. We werden ontvangen door een mevrouw in een traditionele outfit wie ons begeleide door het proces.
Eenmaal in de wachtkamer werd ik ingecked op een Ipad en werd ik af en toe geroepen voor een test of voor een kort intake gesprek met de dokter. Iedere keer dat ze me riepen kwam er iemand naar mij toe met een naamkaartje met mijn naam erop om te vragen of ik de juiste persoon ben die ze omriepen.  (Dit deden ze ook met de Thaïse mensen).

Uiteindelijk na alles kreeg ik mijn injectie, kon ik betalen en kon ik gaan.
Ik was toch blij dat Charleen mijn support was in deze tijden en altijd met mij meeging.

Na het ziekenhuis kwamen we Fish tegen, een meisje uit Viëtnam die in de zelfde bus zat als ons. We besloten met zijn 3e snel een ontbijt te scoren.

Terug in het hostel ben ik een uurtje gaan slapen. Aangezien Charleen zo van fruit houd had ik besloten haar wat op te vrolijken aangezien ze de nachtbus niet zo goed had beleefd als ik. Ik ben de straat op gegaan naar een kraampje die fruit verkocht. Ik kwam een rijdend kraampje tegen die meloen en ananas verkocht voor 10B per zakje (1 zakje is best veel fruit).

Smiddags zijn we bij de Wararot markt kleding voor mij gaan winkelen, waar ik 2 shorts gekocht heb voor 280B en 380B.
Ook gingen we opzoek naar waterguns aangezien de dag later Songkhran was en overal water gevechten zouden zijn. Omdat we niet zeker waren over het kopen van een watergun besloten we het nog even uit te stellen.

Na de markt hebben we de oversteek over de rivier gemaakt doormiddel van een voetgangersbrug.
We besloten Fish te vragen of ze wilde mee eten in een restaurant die we hadden gevonden. Dat wilde ze wel. In de tijd dat we op haar aan het wachten waren vertelde Charleen dat ze misschien ergens anders wilde eten, omdat ze het niet helemaal hygiënisch uit vond zien. Toch zijn we daar gebleven en hebben we met zijn 3e een waanzinnige maaltijd gehad. Ik had Fried Rice met Cashewnuts en dit was misschien wel de beste maaltijd die ik ooit had gehad. We besloten terug te lopen naar ons hostel ook al was dit 2km en kwamen onderweg een markt tegen. Fish zei dat ze dol was op Durian en het graag hier wilde eten.
(Durian is een fruit wat enorm stinkt en voor de meeste mensen ook niet echt eetbaar is. In veel hotels en bussen zie je ook symbolen met verboden voor Durian, zo erg stinkt het) Fish kocht het en ik en Charleen namen een hapje. Het had de smaak van rauwe ui met de textuur van een geplette banaan. En de lucht was niet te  beschrijven.

Eenmaal in het hostel ben ik heerlijk gaan slapen.