Dag 165 Kuala Lumpur, de laatste stad

Dag 165

S’ochtends opgestaan en ontbeten. Daarna uitgecheckt en een Grab geboekt richting het vliegveld. Ik had deze vlucht al een tijdje geleden geboekt en op dit moment was ik blij dat ik dit dan ook gedaan had. Ik was namelijk wel klaar met alle lange busritten.

Bij de douane op dit vliegveld was een vitrine waarbij wapens tentoongesteld werden. Dit was bedoeld om aan te geven wat er niet mee het vliegtuig in mocht. Bij deze wapens zaten handboeien, messen, handpistolen, grotere vuurwapens, maar ook zwaarden en zelfs granaten. Een beetje fascinerend was het wel.

Om 11.10 zou mijn vlucht vertrekken, maar helaas had ik toen een uur vertraging. In de tussentijd kocht ik maar wat instant noodles die ik met heet water kon vullen.

Eindelijk konden we gaan boarden. We moesten naar het vliegtuig toelopen terwijl het regende, dus we kregen allemaal een paraplu mee voor het kleine stukje dat we moesten lopen.

In het vliegtuig kregen we ook nog zakje pinda’s en een glaasje sinaasappelsap.

In plaats van 12.15 kwam ik om 13.15 aan met het vliegtuig. Ik ging direct naar de trein waar ik een retourticket kocht naar het centraal station voor 100RIM (€21,39). Binnen een aantal dagen zou ik toch terug moeten naar dit vliegveld, omdat mijn vlucht terug naar Nederland ook op dit vliegveld was.

In totaal was dit al de derde keer dat ik op dit vliegveld in Kuala Lumpur was, maar dit was iedere keer voor een overstap. Dit keer was Kuala Lumpur ook echt de bestemming waar ik wilde zijn.

Aangekomen op het centraal station van Kuala Lumpur wist ik eerst niet welke kant ik op moest. Het Station heeft hier namelijk een Metro, Trein en Monorail. Het was dus niet een klein station.

Uiteindelijk vond ik een weg naar buiten, maar een heel logisch pad volgde ik niet.

Ik ging op weg naar een hostel waar ik afgesproken had met Eli. Echter toen ik bij het hostel aankwam dacht Eli dat ik bij het station op haar zou wachten dus zij kwam een stuk later dan ik aan bij hostel.

Na het inchecken waren we snel op pad gegaan, want Eli wilde nog souvenirs gaan winkelen. Ik had namelijk nog 4 nachten, maar Eli had er nog maar 2 in Azië. We gingen naar het centraal station en we zijn met de monorail naar een overdekte markt gegaan. Hier hebben we een tijdje liggen zoeken naar souvenirs. Dat ik besluiteloos was wist ik wel, maar gelukkig was ik niet de enige.

Ikzelf was opzoek naar kleine dingetjes voor mezelf. Ik had namelijk in Cambodja al 7 van de 8 vlaggetjes verzameld van de landen waar ik naar toe zou gaan, maar onverwachts was Brunei daarna er ook nog bij gekomen. Echter was dit land zeer lastig te vinden in zo’n mini vlaggetje.

Verder was ik ook op zoek naar de perfecte eetstokjes en als het even kon zelfs een soort servies ervan. Tot slot wilde ik ook kijken of ik een mortar en pestle kon vinden die ik mee kon nemen. Een mortar en pestle is namelijk een souvenir die deze reis voor mij wel goed beschrijft. In alle landen waar ik namelijk was geweest gebruikte ze wel zo’n ding.

Binnen in de overdekte markt kreeg ik het advies om buiten te gaan kijken bij één van de vaste winkels. Daar verkochte ze namelijk veel kookspullen en was het ook allemaal wat goedkoper, omdat daar geen toeristen zouden komen. Ik ben gaan kijken en ik vond in inderdaad mooie eetstokjes. Ze waren van kunststof, dus waren ook makkelijk schoon te houden ten opzichte van houten eetstokjes. Daarnaast kocht ik ook een setje ijzeren Aziatische lepels. De vorm van deze lepels zijn zo bijzonder, maar wel slim gemaakt. Bij bijna ieder soep gerecht en bij sommige rijst gerechten overal in Azië waar ik was geweest kreeg je deze lepel erbij. Ik vond in deze winkel ook een mortar en pestle van echt steen, maar toen besefte ik mijzelf maar al te goed dat deze ook loei zwaar waren. Ik vond het dus slim eerst onderzoek te gaan doen of ik deze mortar en pestle wel mee terug het vliegtuig in kon krijgen.

We gingen terug met de monorail naar het centraal station. Het was grappig dat Eli deed alsof ze een expert was in het openbaar vervoer in Kuala Lumpur. Ze was hier namelijk haar reis begonnen en daarbij was ze ook al een dag eerder dan ik weer in Kuala Lumpur gekomen. Desondanks raakte we steeds in de war waar we naar toe moesten en wilde ze continu personeel van het station vragen.

Op het centraal station zagen we luxe cupcakes staan in een vitrine. We hadden wel een beetje trek, dus dat werd even lekker genieten. Zelf had ik gekozen voor een chocolate chip cupcake. Normaal ben ik geen zoetekauw, maar hier kon ik wel van genieten. Daarna gingen we even terug naar het hostel.

S’avonds gingen we naar een restaurant toe waar Eli al eerder was geweest en graag heen wilde. Het was een Indisch restaurant, dus ik was al snel overgehaald.

Bij het restaurant bestelde ik een Chicken Tika Masala met rijst. Ik kreeg op zich een goed smakend gerecht, maar de kip zat in dit geval compleet vol met bot. Daarnaast zat er ook helaas geen saus bij wat wel bij masala zou horen.

We gingen verder en we besloten naar de Petronas te gaan in de avond. Dit zijn de Twin Towers van Azië en is een tijd het hoogste gebouw ter wereld geweest.

We gingen weer naar het centraal station om de metro te pakken. Het systeem in Kuala Lumpur werkte best prettig. Je moest namelijk gewoon een muntje kopen waar je naar toe wilde en dan kon je het muntje in een poortje doen en kreeg je het terug. Bij het uitchecken gebruikte je dit muntje weer en toen werd dit muntje opgeslokt.

We kwamen aan met de Metro onder de Petronas. Toen we naar buiten gingen hebben we even rondgekeken bij de grote vijver die bij de petronas ligt. S’avonds om 8 uur zou hier namelijk een licht en fonteinen show zijn. We liepen wat rond en maakte foto’s. Daarna liepen we wat verder en gingen een klein bruggetje op. Hier namen we nog meer foto’s en keken ondertussen de fonteinen show.

We gingen terug met de metro en op het centraal station scoorde we weer even een McDonalds. We hadden daar even gegeten en liepen daarna terug naar ons hostel.

S’avonds ben ik weer heerlijk gaan slapen.