Dag 100 Killing fields en de S21 martelkamer Phnom Penh

Dag 100

S ochtends opgestaan, gedouched en ontbijt gescoord. In Cambodia wordt overal de Rieel en de Amerikaanse Dollar geaccepteerd. Soms geven ATM zelfs alleen dollars zoals ik gisteren had.

Ik heb een Grab geboekt, maar bij aankomst vroeg deze man in plaats van 18.600 Riel (€4,19) 6 dollar (€5,40). De prijs was al afgesproken via Grab, dus hij mocht niet eens onderhandelen. Hij begon moeilijk te doen en ik zei dat we deze deal stopte en ik verder ging kijken, maar hij zei dat ik dat niet mocht doen, want hij was als taxi chauffeur al gerarriveerd en afbreken is dan tegen de regels, maar op zijn beurt mocht hij ook niet de prijs omhoog gooien.

Na wat onderhandelen met een andere TukTuk chauffeur en nadat hij wat belletjes deed. Kwamen we uit op 5 dollar (€4,50). Hij zal vervolgens op mij wachten en me voor de zelfde prijs terug brengen. Dit leek mij wel ideaal. Totaal 60 cent meer, maar dan heb ik ook geen gezeik en hoef ik niet een tweede keer te onderhandelen.

Hij bracht mij op zijn motor naar de Killing Fields, beter bekend als Choeung EK. Hier zijn minimaal 20 duizend mensen vermoord met bijlen, bamboo stokken, scheppen en machetes. Dit is het meest bekende massagraf van de paar honderd die in Cambodia zijn van het tijdperk 1975-1978.

In dit tijdperk kwam de Rode Khmer onder leiding van Pol Pot aan de macht. Hij liet legers de hoofdstad Phnom Penh leeg halen en alle mensen moesten een nieuw leven krijgen op het land. Ze moesten tussen de 14-19 uur per dag werken op rijstvlakte en voor het graven van dijken en sloten. Zelf kregen de mensen maar 2 kommetjes rijst per dag.
Alle mensen van Cambodja hebben dit mee gemaakt, dus iedereen die vandaag de dag ouder is dan 40 jaar heeft hier 3 jaar als slaaf geleefd op het platteland.

Ieder symptoom wat aangaf dat je een vijand van de staat kon zijn werd geleid tot executie.
Het hebben van een diploma, het dragen van een bril, leraar zijn, dokter zijn of ingenieur zijn waren al genoeg redenen om een gevaar te vormen voor de staat. Een executie stond voor deze mensen al klaar.

3 miljoen uit 8 miljoen mensen zijn gedood in deze kampen.

Dit alles is vandaag de dag dus nog maar 40 jaar geleden.

Bij dit kamp aangekomen kreeg ik een audio gids. Alles werd heel goed en duidelijk hiermee uitgelegd en door middel van bordjes kwam ik overal in een goede volgorde.

Het zien van het eerste massagraf. Ik denk 10 vierkante meter. Hier waren maar liefst 450 mensen begraven.

Later zag ik ook overblijfselen van mensen, zoals kleding en botten.

Ook zag ik de Killing tree. Een boom waar babies tegen door werden geslagen. Ze werden bij hun benen gepakt en vervolgens met hun hoofd tegen de bomen geslagen.
Toen dit kamp gevonden werd zat deze boom vol bloed sporen en resten van hersenen.

Later zag ik ook kleding in een massagraf liggen. Zo vers is alles nog.

Bij de memorial stuppa waren binnen honderde misschien zelfs duizende schedels zichtbaar gesteld. Een Stuppa is een soort heilig bouwwerkje wat als soort doodskist dient. Alleen hier was deze heel groot en was deze Stuppa grotendeels van glas en kon je naar binnen om de schedels te bekijken.
Je zag diverse breuken. Aan de breuk kon je zien hoe ze zijn gedood. Om kogels te besparen werden de mensen doodgeslagen met handgereedschap.

Weer buiten bracht de motortaxi mij naar het S21-museum of te wel Security 21 museum. Bij het volk staat dit museum bekend als Tuol Sleng.

Dit museum is een voormalig schoolgebouw, maar werd in de tijd van de Rode Khmer 1975-1978 gebruikt als martel kamer. 12-20 duizend mensen zijn hier gemarteld. Ze moesten valsen bekentenissen geven en het geloofwaardig brengen. Dit wilde de Rode Khmer hebben, zodat ze een reden hadden om de personen te kunnen executeren.
Mensen werden hier soms tot hun dood gemarteld.

Bloedsporen in de cellen, het prikkeldraad hangt er nog en de martelbedden stonden nog op dezelfde plek.
Maar liefst 12 mensen zijn ooit levend naar buiten gekomen en dit kwam omdat de Vietnameese soldaten Phnom Penh toen binnen vielen.

Ik heb vele foto's gezien van mensen die zijn gemarteld. Bloedend op de bedden en verminkt van de martelingen.

Ik heb ook heel veel foto's gezien van dode lichamen. Bebloed, mager en met flinke wonden.

Wat hier afgespeeld heeft  in 1975-1978 is iets wat nooit had mogen gebeuren.
De Westerse wereld was blind en erkende de Rode Khmer als iets goeds. Zelfs toen Vietnam de Rode Khmer verdreef kreeg de Rode Khmer financiële steun van de westerse wereld.

Mensen die S21 toch overleefde werden naar Choeng EK oftewel de killing fields gebracht en werden hier als nog gedood.

De dag was grauw en hard. Een dag die ik nooit zal vergeten.

Ik ben daarna nog rond gaan lopen in de stad. Hopend dat ik nog naar de Royale Palace kon. Daar aangekomen was de entree 10 dollar. Veel te veel als je het mij vraagt.

Ik ben terug gelopen naar mijn hostel en ben daar bij de buren wat nacho's met een biertje gaan nemen.
Vervolgens ben ik even bij de Mekong rivier gaan zitten en ben terug gegaan naar mijn hostel.

Hier heb ik mijn busticket voor de volgende dag gekocht en ben ik nog gaan chillen voordat ik ben gaan slapen.