Dag 136-137 Ho Chi Minh City Deel 1

Dag 136

S ochtends arriveerde ik in Ho Chi Minh City, ook wel Saigon genoemd. Dit is de Hoofdstad van Vietnam. Ik nam een Grab, maar na het uitstappen kreeg ik het hostel niet gevonden. Uiteindelijk ver naast de plek dat de navigatie zei vond ik het hostel in een steegje. Het hostel was letterlijk een gang met twee lange slaapkamers. Ik checkte in en ging meteen op pad naar het oorlogsmuseum.

Onderweg had ik een koffie to go gekocht. Ik liep vervolgens door een park waar een man mij aansprak. Deze man was een bijzonder figuur. Hij pakte vervolgens een stuk fruit te voorschijn. Een minuutje later haalde hij een behoorlijk mes uit zijn zakken. Hij wilde iets van me, maar ik kreeg een beetje het gevoel dat ik hier snel moest wegwezen. Nog het park niet uit zaten er twee vreemde figuren op een bankje en ze riepen dat mijn schoenen kapot waren. Mijn schoenen waren helemaal niet kapot en ze doken meteen op hun knieën en probeerde wat kapot te frunniken aan mijn schoenen in de hoop dat ik hun zou vragen om het te maken. Ja sorry, maar in deze theater voorstelling trap ik niet in.

Na ongeveer twee kilometer gelopen te hebben was ik bij het museum. Het oorlogsmuseum liet vele verhalen zien over de Vietnam oorlog, maar toch zag je vaak dat Amerika als goede partij gekozen werd. Dit kwam om dat de voormalig president Ho Chi Minh een communist was en hij was helemaal geen Vietnamees, maar een Chinees. Het noorden van het Land was daarom enorm communistisch en het zuiden was anti communistisch.

Ook de beroemde foto van het meisje met de napalm werd tentoongesteld in dit museum. Daarnaast lager er ook doden (ik denk siamezen tweeling) baby’s in sterk water in een glazen box.

Ik vond het museum niet heel erg fascinerend, maar het leerde me wel bepaalde dingen over de oorlog van toen. Ik kan alleen nog steeds niet begrijpen dat een groot deel van Vietnam nog steeds zo lovend praat over Amerika na al die napalm bommen en gifgas bommen. Tot de dag van vandaag worden er nog steeds heel veel mislukte baby’s geboren door die gifgas bommen.

Buiten waren nog verschillende leger voertuigen en ook zag ik hier een kleine gevangenis en een guillotine.

Ik ging naar een restaurantje aan de overkant en bestelde hier een kom noodles. Het was nog Juli en veel vakantiegangers startte hun vakantie in groten steden zoals Ho Chi Minh City. De serveerster in het restaurant was continu aan het zingen en dat was wel grappig om te zien. Nadat ik een noodle soepje had gegeten ben ik terug gelopen richting mijn hostel. Ook onderweg richting mijn hostel ontdekte ik veel toeristen die geen idee hadden hoe het verkeer in Azië werkten. Zo ook een gezin wat maar bleef wachten bij de stop lichten. Het verkeer in Azië is niet heel rustig. Maar Vietnam en dan met name Ho Chi Minh City is toch wel de ergste plek qua verkeer.  Ik stak tussen de auto’s en scooters in gewoon over, maar na 10 seconden besloot het gezin er zelf ook maar op te wagen. Oversteken van drukken straten gaat tegenwoordig voor mij redelijk vlot.

Het begon te regenen en ik besloot ergens een tentje binnen te rennen. Ik kreeg daar op een geven moment een glaasje water van de serveerster zonder dat ik iets gekocht had. Na een tijdje merkte ik dat ik er al lang zat en besloot maar iets te bestellen dan. Het tentje was een Soja winkel, dus het werkt een Soja Cappuccino. Het was een bijzondere smaak, maar het was niet slecht. Ik heb hier een klein uurtje gezeten en ben vervolgens terug gegaan naar mijn hostel.

In mijn hostel was gewoon geen mogelijkheid om iets te doen, want er was alleen maar een gang. Ik ben op een stoeltje in de gang gaan zitten om onderzoek te doen naar de Mekong Delta en naar de Chi tunnels. Tijdens mijn onderzoek kwam een meisje inchecken. Het meisje viel meteen op, want de rest van de mensen in ons hostel waren allemaal Aziaten of betaalde voetballers uit Afrika die voor de club van Ho Chi Minh speelde. Het meisje en ik kwamen aan de praat en zei had een plek gevonden voor de Mekong delta tour. Ik besloot dezelfde tour te gaan boeken, want ik kwam er zelf niet uit.

Een tijdje nadat we onze tour geboekt hadden besloot het meisje uit te checken. Ze voelde zich niet helemaal veilig vanwege de bijzonder figuren die er rond liepen en vanwege het feit dat ze het enige meisje was. Ze had een nieuw hostel gevonden en ze besloot daar heen te gaan. Ik zei haar dat ik haar graag wilde ondersteunen. Omdat we nog niet overnacht hadden daar kregen we de helft van ons geld terug. Op het moment dat ik naar buiten liep vroeg ik mijzelf af wat ik in godsnaam aan het doen was. Ik wilde namelijk een reis doen waar ik zelf mijn keuzes zou bepalen en nu was ik voor iemand anders dingen aan het veranderen. Ik zij tegen haar dat ik der wel zou zien bij mijn hostel in de ochtend voor de tour, want daar zouden we immers ook opgehaald worden. Ik liep terug naar binnen, ik gaf weer de helft terug en ben toch in het hostel gebleven.

Mensen die anders zijn, zijn niet meteen niet goede mensen.

Ik ben s’avonds nog proberen ergens te gaan chillen, maar het weer was verschrikkelijk en veel plek was er niet om iets te doen.

Dag 137

S’ochtends mijn ontbijt genomen en we hebben een tijdje gewacht op de bus. We hadden namelijk twee mailtjes gekregen met hoe laat we klaar moesten staan, maar ja ook twee tijden die een uur van elkaar verschilde. Het was een lange busrit en ik kwam langs iemand anders te zitten. We kwamen aanzetten bij een haven en daar konden we op een boot.

Met de boot gingen we over de Mekong. We kwamen vervolgens uit bij een plek waar we aan konden meren. Hier kregen we eerst een korte uitleg over honing en vervolgens kregen we thee met dingen om te eten. Hierna kregen we allemaal verpakkingen van de honing die in de thee zat en van het eten aangesmeerd of we deze wilde kopen. De tour was al best prijzig en vervolgens kregen we als eerste gelijk deze commerciële bedoeling. Na de thee was er een mogelijkheid om een slang vast te houden. Dit was een behoorlijke flink boa constrictor en deze kans heb ik uiteindelijk ook gegrepen.

We gingen terug naar de boot aan naar weer een stukje varen kwamen we dit keer bij een toffee maker. We kregen een 3 minuten uitleg hoe de toffee gemaakt werd en vervolgens kregen we 10 minuten om rond te kijken in de winkel. Weer zo’n commerciële bedoeling. Aan het einde van de winkel mochten we slangen rijstwijn proberen. Dit was rijstwijn waar voor 2,5 jaar twee slangen en één gekko in werden gelegd. De kleur was ook helemaal uit de slang weggetrokken. Ik proefde het als eerste persoon en het was smaakte precies naar normale rijstwijn.

Bij de derde en één naar laatste stop met de boot gingen we eerst lunchen. Ik had aangegeven te zijn voor koriander in  Azië. Ik kreeg dus van veel dingen een apart bordje met eten. Vaak gooien ze bij zo’n buffet overal koriander over als garnering.

Na het eten gingen we een ronde fietsen. Halve wegen waren er twee meiden die niet konden fietsen en ze vonden het te eng worden. Ze zeiden dat ze wel terug zouden lopen. Ik nam één fiets aan de hand over en de andere werd door de tour gids meegenomen. Toch soms fijn om uit een fietsland te komen.

Na het fietsen waren we de twee meiden kwijt. Blijkbaar was er een miscommunicatie met de meiden, want ze wisten de weg helemaal niet terug. Na een flinke tijd te hebben gewacht gingen we verder.

Tot dusverre hadden we alleen maar een paar  kleine stukjes over de Delta gevaren, maar we hebben nog helemaal niets te weten gekomen over de Mekong Delta en dat is eigenlijk waar de tour over zou gaan.

We gingen lopend naar een vissers dorpje hier kregen we weer allemaal tussendoortjes aangereikt en werden er weer potjes op tafel gezet die je mocht kopen. Daarna gingen we allemaal in kleine bootjes over de kleine strominkjes van de rivier. Helaas duurde dit tochtje net 5 minuten.

De tour ging totaal niet over de Mekong Delta en was één commerciële bedoeling. En dat allemaal voor een tour die ook behoorlijk duur was.

We vaarde terug naar de haven. Onderweg kregen we een kokosnootje om op te drinken. Ook de hardere binnenkant kon je natuurlijk opeten.

Eenmaal terug in de haven gingen we naar een tempel toe. Deze tempel was mooi om te zien, omdat hier daadwerkelijk monniken bezig wagen met hun gezang.

Vervolgens zijn we terug gebracht naar ons hostel.

Eenmaal terug in mijn hostel checkte ik uit en nam ik mijn spullen mee naar een ander hostel. Daar ingecheckt zat ik met iemand uit Kirchistan en nog een andere man in één kamer.

Ik had bij de receptie meteen een nieuwe tour geboekt. Dit maal zou de tour gaan naar de Chu Chi Tunnels. Dit zijn de tunnels waar de Vietnam oorlog zo bekend om stond.

Na het boeken van deze tour ben ik even snel gaan eten en heb ik vervolgens nog een avond rustig aan gedaan in mijn nieuwe hostel.