dag 138-139 Ho Chi Minh City deel 2

Dag 138

S’ochtends vroeg werd ik opgehaald en met een bus werden we naar de Chu Chi Tunnels gebracht. Een enorm drukke en toeristische plek. We kregen al snel diverse vallen te zien die werden gbruikt in de Vietnam oorlog. Veel vallen waren alleen bedoeld om soldaten ernstig te verwonden, maar niet om ze te doden. Dit werd gedaan om zo de Amerikaanse soldaten op te houden.

Later kregen we al snel één van de tunnels te zien. We mochten hier in een gat en daar kon je zowel links als rechtsaf een lange lage gang zien. Deze gang is kilometers lang. Ik ging als eerste het gat in en zag een donkere lange gang. Als ik op handen en knieën zou kruipen zou ik denk ik er nog niet eens doorheen passen.

We kregen een lange rondleiding. Zo kwamen we uit bij een plek waar ze gereedschap deden maken en ook bij een plek waar ze schoenen deden maken. Deze plekken waren deels ingegraven en deels overdekt met een rieten dak.

We zijn vervolgens nog een aantal vallen gaan bekijken en we hebben wat plekken gezien waar onder andere luchtschachten gemaakt waren.

Uiteindelijk mochten we ook een aantal tunnels in. We gingen met ongeveer 30 man de tunnels in. Tussendoor waar een aantal plekken waar je omhoog kon als je het niet meer aan kon. Deze tunnels waren allemaal een stuk groter gemaakt, omdat anders de westerse toeristen er niet in konden. Op één klein stukje hadden ze nog wel het origineel gelaten. Uiteindelijk had ik het einde gehaald, net zoals 2 andere jongens. De overige 27 vonden het op een geven moment te krap worden. Ik moest gedurende de hele tunnel voorover bukkend lopen en op het gedeelte waar het origineel nog was moest ik daadwerkelijk op mijn kont zittend er doorheen. Gelukkig was dit stukje maar een paar meter. Het was ook super warm en benauwd in de tunnels. Aan het einde van de tunnels kregen ik en de twee andere jongens gelijk wat te eten voorgelegd. Dit bleek gekookte cassave, met thee te zijn. De cassave was vrij saai, maar gelukkig kregen wij er gecrushte zouten nootjes bij waarin je de cassave kon dippen.

Als een naar laatste in het tunnel park gingen we naar een plek waar je mocht schieten. Echter waren de kogels 6 dollar per kogel en moest je minimaal 10 kogels per keer afnemen. Je kan daar in tegen wel met echt wapens uit de Vietnam oorlog schieten zoals een AK-47.

Het geluid van de geweren was enorm hard, maar ik besloot dit niet te doen.

Als aller laatste mochten we nog een originele tunnel ingang proberen. Je had hier een houten plank die je op kon tillen. Als je naar beneden ging, moest je de houten plank bedekken met bladeren en takken en recht boven je houden, zodat je zo horizontaal mogelijk naar beneden de tunnel in ging. Als je dit niet goed deed konden de Amerikanen de tunnels ontdekken en dat had natuurlijk flinke gevolgen voor de Vietnamezen. Hierna gingen we terug naar Ho Chi Minh City.

Halve wegen de middag was ik terug in het hostel.

In het hostel heb ik weer even rustig aan gedaan. Ik was namelijk al vroeg gaan slapen. Vervolgens merkte ik in de avond dat mijn verband was opgeraakt voor de brandwonden. Ik ben daarom weer naar een apotheek gegaan. Daar hadden ze even kort mijn wond bekeken en gaven ze mij antibiotica, verband maar ook prednison mee.

Het verbaasde mij dat ik een relatief zware medicatie als prednison zo in mijn handen gedrukt kreeg voor een paar cent zonder recept.

Ik had terug in het hostel ook besloten de prednison niet te gaan gebruiken.

Ik was aan het wachten op een meisje uit ons hostel, want we hadden afgesproken samen te gaan eten. Toen ik in de lobby zat kwam een Chinese man binnen met een tas vol eten. Hij vroeg mij in de eerste instantie of ik mee wilde eten, want hij had veel te veel eten besteld. Ik zei netjes nee, want ik had al plannen staan. De receptionisten werd ook gevraagd om mee te eten evenals een van mijn kamer genootjes. Zei besloten wel mee te eten. Na een lange tijd geen reactie besloot ik ook maar aan te schuiven na tweede uitnodiging. De Chinese man had een Pizza, Salade, Kippenbouten, Spaghetti, Aardappels en nog wel meer besteld. Geen wonder dat wij mee mochten eten. Dit was ook eten voor 4 personen.

Gedurende de avond heb ik weer eens rustig aan gedaan. Ik merk dat ik er klaar voor ben om weer naar een nieuw land te gaan. Ho Chi Minh City is een interessante stad, maar het zal nooit mijn favoriete stad worden. S avonds heb ik even heerlijk buiten gechilled. Ondanks dat deze stad 9 miljoen inwoners telt en dit hostel midden in het centrum lag, had je geen last van dit hectische verkeer. Dit kwam omdat het hostel dieper in een zijstraatje lag. Ik heb dus heerlijk genoten van de rust.

Dag 139

Bij het ontbijt had ik een Franstalig meisje ontmoet. Zij had een aantal dingen op der lijstje staan die ze nog wilde doen in Ho Chi Minh City. Ik vroeg of ik mee mocht met der en dat vond ze goed. Voor mij was dat ideaal, want mijn laatste dag in Vietnam was anders heel rustig geworden aangezien ik niet wist wat te doen.

S’ochtends ging ze eerst nog naar het oorlogsmuseum, want daar was ze niet geweest. Ik deed dus eerst maar rustig aan en zorgde vast dat mijn was nog gedaan werd. Dit waren ze namelijk vergeten te doen.

Tegen de middag ben ik gaan eten en wilde ik voor een Noodlesoep gaan, helaas koos ik voor het verkeerde gerecht. Soms blijft het moeilijk als het allemaal Aziatische tekens zijn en je maar moet vertrouwen op de foto’s.

Ik kreeg koude noodles, vlees, kool en weer iets van een dressing. Dit had ik ook in Dalat gehad. Eenmaal op ging ik terug naar het hostel.

Gedurende mijn tijd bij het hostel ging ik tussen het niksen door wel eens langs bij een restaurantje wat om de hoek zat. Hier verkochte ze onwijs lekker chocolade shaked. Ik denk dat ik er gemiddeld iedere dag wel één gedronken had daar.

Het Franstalige meisje appte mij dat ze naar een tempel ging. Ik besloot mee te gaan en boekte een Grab. Binnen een paar minuten stond ik bij der. Ze was verbaasd hoe snel ik er was. Gelukkig voelde ik me al helemaal op mijn gemak in Azië achterop bij een scootertaxi in dit gestoorde verkeer.

We gingen kort door de tempel heen, maar deze was best saai.

Al snel gingen we door naar de roze kerk. Hier werden we weggestuurd, maar toen vroeg de bewaker of we christelijk waren. We zeiden beide ja en we mochten de kerk in.

Aan de buiten kant was het qua vormgeving een typische kerk alleen dan met een lichtroze kleur. De binnenkant van de kerk was mooi gedecoreerd, maar het was niet super speciaal om te zien.

We gingen vervolgens verder naar een post kantoor. Het was een mooi gebouw aan de buitenkant. Aan de binnenkant leek het wel op het treinstation van Harry Potter.

We zijn daarna nog snel even ergens koffie gaan drinken. Het meisje wilde vervolgens nog naar een motor winkel om zelf een motor te gaan kopen. Het was immers bijna avond en ik vond het dan ook een bijzondere keuze omdat nu te gaan doen.

Ik liep even een stukje mee en toen we de 7-eleven passeerde moest ik even wat snacks halen voor in het vliegtuig. De volgende ochtend zou ik namelijk naar Singapore vertrekken.

Na dat we naar de 7-eleven waren geweest besloot ik dat ik mijn taxi moest regelen naar het vliegveld en dat ik de spullen wilde terugbrengen, daarnaast moest ik ook nog mijn was terug krijgen.

Toen ik alles geregeld had zou ik haar weer ontmoette bij de motorwinkel waar zij der motor zou gaan kopen. Ze was niet bereikbaar dus we kregen elkaar moeilijk gevonden. Het bleek dat ik al langs haar was door gelopen, maar ik haar helemaal niet had gezien en zij mij ook niet. Gelukkig zag ik haar op een geven moment zitten dankzij haar fel neon oranje t-shirt dat ze aan had. De motor winkel was dicht, dus dat zat er voor haar niet in. Ondanks het een heel gezellig meisje was gaf ik er niet zoveel om of het haar lukt of niet. Morgen zou ik toch wel weer weg zijn.

S avonds heb ik het als eten, maar gehouden op wat ik gekocht had bij de 7-eleven. Daarna ben ik vroeg gaan slapen, want ik moest om 4 uur opstaan om een taxi te halen richting het vliegveld.