Dag 157 Een dag in Brunei

Dag 157

S’ochtends opgestaan en ontbeten. Bij het ontbijt kwam ik Anika weer tegen en we besloten deze dag met zijn tweeën te gaan doorbrengen. De planning was om eerst naar het voormalige paleis te gaan van de Sultan, daarna de andere moskee, het museum en de floating village.

Samen met Anika ging ik op pad en we kwamen al snel uit bij het voormalige paleis van de Sultan. Je kon duidelijk zien dat dit paleis gebouwd was voor de tijd dat de Sultan rijk werd van het olie. Het paleis was gebouwd van hout en was niet veel groter dan een grote vrijstaande woning. Wel zag je hier en daar gouden accenten.

We liepen al snel door en kwamen ondertussen langs een rivier. Hier stond op een bord dat je niet in het water mocht zwemmen aangezien het gevaarlijk kon zijn. Achteraf begreep ik dat er overal in Brunei krokodillen leven.

Aan de andere kant van deze rivier zagen we een erg luxe gebouw. Dit gebouw was een rechtszaal.

We liepen verder en kwamen al gauw uit bij de meest bekende Moskee van Brunei. Het “Sultan Omar Ali Saifuddin-moskee”. Rondom dit moskee ligt water met een oud uit ziend keizerlijk bootje.

Ik en Anika gingen eerst naar het bootje toe en daarna na de moskee toe. Het bouwwerk was super mooi en pure rijkdom vanuit de sultan. We zijn ook even kort binnen geweest in deze moskee, maar je mocht niet ver komen als niet moslim.

We zijn daarna naar een winkelcentrum geweest en hebben hier even gegeten. Ik had hier een heerlijke beef, black pepper gegeten.

We gingen verder en gingen opzoek naar een taxibootje om naar de floating village te gaan. Bij het hostel hadden ze ons verteld dat het overtochtje met een taxibootje maar 1 Bruneise dollar (€0,66) zou kosten. Toch kregen wij van alle taxibootjes te horen dat de prijzen een stukje hoger lager. We weigerde continu en zagen op een geven moment een koppel lopen op de kade. Ik vroeg ze of ze met de boot waren geweest en ze zeiden ja, daarbij vertelde ze ons dat zij daadwerkelijk maar 1 Bruneise dollar hadden betaald.

Ik en Anika gingen het weer proberen en gaven duidelijk aan maar 1 dollar te willen betalen. Uiteindelijk werkte dit en betaalde we 1 dollar en kregen de oversteek naar de floating village.

De floating village zou de grootste ter wereld moeten zijn, maar om eerlijk te zijn betwijfelde ik dat. Op hoge palen zag je een compleet dorp, met moskee, smederijen, scholen enz. We liepen een tijdje rond en veel bootjes passeerde ons. Tussen de gebouwen door waren allemaal bruggen en routes voor de bootjes om mensen op te halen en af te zetten.

De dorpje was leuk om te zien, maar was niet heel bijzonder. We wilde terug en misschien zelfs een stukje van de natuur van Brunei zien met de bootjes. Op dit eiland Borneo woont namelijk één apensoort die alleen hier voorkomt. Deze aap is de neusaap en heeft een hele grote ballon-vormige neus.

Het begon hard te regenen en we besloten dus inderdaad wat anders te doen. Schuilend aan de andere kant van de floating village schreeuwde een chauffeur naar ons of we ergens heen wilde. We zeiden dat we iemand zochten voor een boottrip naar de neusapen. Hij wilde ons er heen brengen maar begon gelijk op een uitzonderlijk hoog bedrag, volgens mij was dit bedrag 65 dollar. Hij zakte uiteindelijk naar 35 of 25 dollar, maar hij werd steeds brutaler. We wisten dat het nog steeds te duur was en hij werd best agressief toen we alsnog nee zeiden. We liepen terug naar de kleine haven van de floating village en deze man bleef maar dingen na schreeuwen.

Op de terug weg zagen we gigantische huizen die bij deze floating village hoorde. Allemaal van hout gemaakte vrijstaande huizen.

Uiteindelijk terug bij de haven zagen we twee politieagenten. Wij vroegen aan hun hoeveel gemiddeld een trip naar de neusapen zou kosten. Ze wisten het niet zeker zeiden ze, maar meer als 10 dollar (€6,62) zou het nooit mogen zijn. Op dat moment kwam er een bootje aan en deze man wilde ons terug brengen naar de overkant voor 1 dollar. Halverwege de terugweg vroegen wij of hij ons naar de neusapen wilde brengen. Hij kwam met een bod net iets boven de 10 dollar en wij zeiden dat de politieagenten ons 10 dollar hadden geadviseerd. Hij ging akkoord en we gingen over het water naar de mangrove’s toe. De man was erg vriendelijk en vertelde ons veel dingen over Brunei. Zo vertelde hij dat er ook krokodillen overal in Brunei leven, maar deze zag je niet iedere dag. Daarnaast was het niet 100% zeker dat we de neusapen konden zien. Ze zijn wild en hij wist niet of ze er wel zouden zijn.

We vaarde langs het paleis van de sultan. Een enorme lap grond met hekken rondom het paleis zorgde ervoor dat je niet heel dicht bij het paleis kon komen. Een paleis met 1788 kamers leek vanaf deze afstand alsnog op niets meer dan een grote villa.

We vaarde over de rivier en kwamen uiteindelijk met veel geluk een groep neusapen tegen. Deze groep was heel rustig en bleef ook veel stil zitten. We konden rustig genieten van het kijken naar de apen, maar heel duidelijk tussen alle bladeren van de bomen kregen we ze niet te zien.

Na een tijdje vaarde we verder en we zagen nog een groep. De man zei dat deze groep niet zo gediend is van mensen en vaak weg vluchtte. Precies wat de man zei gebeurde ook. Deze groep apen vluchtte meteen weg.

We waren op het einde en keerde terug. Ditmaal zat de eerste groep apen nog dichter bij de waterkant. We kregen dit keer de apen wel heel goed te zien.

Zeer blij met het zien van deze unieke dieren, maar wel besluiteloos wat ik wilde gaan doen met de laatste dag in Brunei gingen we terug naar het bewoonde gedeelte van Brunei.

De man bracht ons naar het gerechtsgebouw vlak bij de moskee waar we die middag waren geweest. We wilde namelijk opzoek gaan naar het nationaal museum van Brunei en hij zei dat dit de dichtstbijzijnste aanmeer plaats was voor hem.

Even snel een ijsje gescoord bij een kleine winkel en we liepen door naar het museum. Na een stukje lopen sprong er ineens een zeker 1,5 meter lange varaan van de grond af. Die zonder dat ik het besefte blijkbaar een meter van mij af lag. De varaan begon te rennen en was ontzettend snel. Hij glipte tussen een hek door en gooide zich zelf in een soort put en was weg. Met veel verbazing stonden we daar even, waarna we doorliepen naar het museum.

Het museum was interessant, maar het ging voornamelijk over de geschenken die andere landen ooit aan de sultan hadden gegeven. Na ongeveer een uur waren we ook al klaar in het museum. Er waren twee dingen in het museum die ik wel heel interessant vond. Het eerst was een soort koets van de sultan die werd voortgetrokken door mensen. Daarbij stonden heel veel poppen in verschillende soorten militairen uniformen. Het tweede was de maquette van een gigantische gouden kamer van de sultan waarin wel honderden stoelen leken te staan. Dit bleek iets van een schaal model te zijn van een van de grote zalen in het paleis de sultan.

Ik en Anika gingen vervolgens weer snel naar het winkelcentrum en kochten daar een bubble tea. Dit is iets typisch Aziatisch, maar ik had het nog nooit geprobeerd. Zwarte jelly bubbels zaten in een melkachtige koude thee. Deze bubbels kon je door je rietje naar binnen zuigen. Op het begin was het best lekker, maar na verloop van tijd werden de bubbles mij te veel.

We zijn vervolgens terug gegaan naar de moskee waar we aan het begin van onze dag ook waren. We hadden hier de golden hour tijdens de zonsondergang gekeken en zagen de lucht in de meest bijzondere kleuren veranderen. Toen de zon onder was waren er gebeden te horen vanuit de moskee. Tijdens de gebeden hoorde ik aan het einde continu meerdere keren “Allahu Akbar”. Een typische islamitische tekst die mij op dat moment een beetje lacherig maakte. Iets wat ik niet probeerde te laten merken, want ik was immers in een streng islamitisch land.

Aan het einde van de avond was ik samen met Anika naar de foodcourt geweest waar ik de avond ervoor met de twee jongens was geweest. We kochten allebei wat eten en ditmaal besloot ik iets meer westers te kiezen ondanks dit echt een lokale foodcourt was. De avond ervoor had ik namelijk naast een broodje döner meer typisch Aziatisch eten gekozen, maar de spring rolls en het rijst gerecht bevielen mij de avond ervoor niet zo goed. Het eten op deze foodcourt varieerde van 1 dollar tot 3 dollars. (€0,66 tot €1,98)

Ik had een leuke dag gehad met Anika en we liepen terug naar het hostel. Terug in het hostel kwam ik in een dilemma met mezelf over wat ik de dag erna wilde gaan doen. Daarnaast hadden ze mij ook gevraagd of ik naar een andere kamer wilde gaan. Er was namelijk een moslim gearriveerd en die mocht alleen op een jongens kamer slapen. Ze vroegen mij dus of ik op een gemengde kamer wilde slapen waar ik geen moeite mee had.

Voor de volgende dag kon ik rustig aan gaan doen, maar ik kon ook voor 100 dollar een dure safari doen in Brunei. Brunei heeft namelijk twee los van elkaar liggende stukjes land op het eiland Borneo. Het andere stukje van Brunei is namelijk puur jungle.

Na heel lang nadenken besloot ik toch maar deze safari te boeken en te hopen dat het het geld waard zou gaan worden. Dit was misschien wel de enige kans in mijn leven om zoiets te doen. Ik ben daarna gaan douchen en gaan slapen.