Dag 158 De Jungle van Brunei

Dag 158

S’ochtends vroeg opgestaan. Ik zou buiten opgehaald worden door de organisatie waarmee ik vandaag de dure jungle safari zou gaan doen.

Na een tijdje wachten kwam er eindelijk een auto aanzetten. Het was een zeer luxe typisch Aziatische auto met een aardige chauffeur. Achterin zaten nog twee Aziatische mannen die ook de safari gingen doen.

We reden naar een haven waar een boot ons naar de jungle zou brengen. Dit komt omdat Brunei uit twee verschillende delen bestaan. Tussen deze twee landen van Brunei ligt een stuk Borneo van Maleisië. Als we via land zouden gaan, zouden we ons zowel de heen als de terugweg moeten laten checken bij de douane. Via het water hadden de landen afgesproken dat dit niet nodig was.

Bij de haven leerde ik twee mannen kennen van Duitse afkomst. Deze mannen werkte op verschillende plekken in de wereld en momenteel was dit dus Brunei. We gingen in een boot via de voorkant. Een soort kogel-vormige lange, maar smalle boot was het. We gingen varen en deze boot was gigantisch snel en wendbaar.

Al snel kwamen we in de mangrove en deze boot liet ziet wat hij kon. Ongeveer 30-40 man in deze boot en we gingen snel door alle kleine bochtjes heen.

Vlak voordat we in het dorpje waren waar we zouden moeten wezen was er een wilde krokodil gesignaleerd. Zelf had ik deze helaas nog niet gezien. Op het moment dat we van de boot afgingen waren ik en de twee Duitse mannen de enige die in een andere groep werden gezet. Alle Aziaten werden in een andere groep gezet.

Ik vroeg snel aan onze begeleidster of ik naar de plek mocht lopen waar de krokodil zou zijn en dat mocht. We gingen er met zijn vieren heen en daar lag de krokodil nog. Blijkbaar wordt deze krokodil soms complete kippen gevoerd op deze plek. Daarom zou de krokodil ook vaker terug komen. Officieel was de krokodil wel wild, maar had deze dus ook al zeker invloeden van de mens.

Na een tijdje werden we naar een volgende auto gebracht. Deze auto bracht ons naar houten gebouw aan een rivier. Hier zou voor ons het avonduur beginnen. We kregen eerst wat te snacken. Onder andere een soort kleefrijst met vlees erin en koffie. Zoals wel vaker eet ik tegenwoordig alles en kijk ik nergens meer van op. Daarin tegen was één van de twee Duitsers niet zo te spreken over het eten. Wel kon ik het heel goed vinden met deze twee Duitse mannen.

We gingen naar onze bootjes toe en een Japans gezin voegde ons bij. De bootjes waren small en lang, maar waren daarom ook geschikt voor de ondiepe riviertjes waar we over zouden varen. We gingen in de eerste instantie tegen de stroming in en het ging op sommige plekken waar het nog ondieper was en veel stenen lagen wat moeilijker. Eén keer gingen we zelfs bijna omver, maar gelukkig bleven we overeind. Desondanks was ik wel goed nat geworden, maar al mijn spullen waren wel droog gebleven.

We kwamen soms langs wat mensen die aan de rivier woonde. Iets wat ik vrij bijzonder vond. Er leven hier namelijk ook krokodillen in deze rivieren en deze mensen springen er gewoon met een net in om te gaan vissen.

Eenmaal kwamen we aan bij een soort basis. Vanaf hier moesten wij een lange hike gaan afleggen.

We kwamen op een geven moment na een stukje klimmen aan bij een lange touwbrug. We mochten hier maar met drie personen tegelijk overheen. Ondanks de brug heel stevig oogde, maakte dat mij wel onzeker.

Eenmaal aan de overkant gingen we verder en soms moesten we stoppen, omdat voornamelijk het Japanse gezin het niet aankon.

Uiteindelijk boven was daar de Canopy Walk. Hoge steigers met misschien wel 30 trappen hoog moest je beklimmen. Deze steigers waren wankel en je mocht er maar met 2 tegelijk over een brug of toren.

Beetje bij beetje kwamen we hoger in steigers en kreeg je soms een brug naar een nieuwe toren die nog verder de hoogte inging om even rond te kijken.

Helaas had ik bij ieder moment dat ik even rond kon kijken niet het gevoel dat het nou heel speciaal was aangezien de bomen die allemaal een halve meter rond de steiger stonden nog hoger waren en dankzij de bladeren al het uitzicht blokkeerde.

Eenmaal bovenaan kon je wel verder kijken, maar van alle uitzichten die ik tot nu toe heb gehad in Azië vond ik dit toch wel een van de minst speciale. Terwijl dit juist de highlight had moeten zijn van deze dag.

We liepen terug de berg af naar de boten. Dit maal bracht het bootje ons naar een waterval toe. Helaas bleek het een zielig stroompje langs wat stenen te zijn. Een enorme tegenvaller.

We vaarde uiteindelijk terug naar het kamp waar we een lunch kregen. De lunch was daar in tegen weer netjes verzorgd als je het mij vroeg. Je had natuurlijk rijst met daarnaast verschillende soorten vlees, vis en curry's.

Na de lunch mochten we allemaal één keer gaan ziplinen. Hiervoor moest je even een touwbrug oversteken naar de andere kant van de rivier en even een klim doen. Vervolgens kon je deze weg over de rivier weer terug ziplinen. Iets wat toch wel weer leuk was om te doen. Stiekem hadden de Duitsers wat foto’s van mij gemaakt toen ik aankwam bij het ziplinen wat hartstikke tof was. Uiteraard deed ik het daarna ook voor hun.

We gingen vervolgens terug naar de auto die ons naar de haven bracht en ook hier namen we de boot weer terug naar het begin stuk in het andere deel van Brunei. Hier zei ik vaarwel tegen de Duitsers.

Ik werd terug gebracht naar het hostel en de trip was voorbij. De trip was mij wel tegengevallen, zeker aangezien het zo enorm duur was ten opzichte van de rest van wat ik in Azië heb gedaan, maar desondanks heb ik wel een wilde krokodil gezien en toch nog de mooie natuur van Borneo kunnen bezichtigen. Zonder de minder indrukwekkende dagen, zijn er ook geen indrukwekkende dagen

Eenmaal terug in het hostel wilde ik nog een wasje draaien, maar ik had niet genoeg kleingeld. Ik vroeg de twee Poolse dames van het hostel of ik wat geld mocht wisselen, maar ze zeiden dat ik één keer gratis van ze mocht wassen aangezien ik zo soepel was geweest met het ruilen van de kamers de dag ervoor. Het ging ten slotte maar om iets van een euro.

In het hostel had ik uiteindelijk nog wat jongens leren kennen. Ze wilde in de eerste instantie naar een mac donalds toe gaan, maar toen vertelde ik ze over de foodcourt die heel erg goedkoop was en wilde ze graag met mij daarheen.

Ik heb deze avond weer heerlijk gegeten. Deze avond nam ik Big Noodles met kip, weer een broodje Döner en even later ook nog een aardappel stik. Deze aardappel stik is een soort grote wokkel op een stokje gemaakt van één aardappel. Deze frituren ze vervolgens en kruiden ze naar smaak die jij wilt.

Uiteraard kocht ik nog een Milo chocolade shake. Voor een paar euro had ik me weer stampvol gegeten. Mensen die zeggen dat een markt goedkoop is.... het zal vast wel kloppen, maar niet als je net als ik van alles wat wilt eten.

Op weg terug naar het hostel kwamen we weer op een visuele afstand van de grote moskee. Deze ligt namelijk 200 meter verder, maar is zo groot en goed verlicht dat het zelfs vanaf deze afstand indrukwekkend is. Twee jongens dachten een route te nemen waardoor ze snel dichterbij de moskee konden komen en we raakte ze kwijt.

Na een tijdje vonden we ze weer en was er dus inderdaad geen route om dichterbij te komen.

S’avonds ben ik nog mijn spullen gaan pakken en redelijk op tijd gaan slapen, want de volgende ochtend ging ik weer terug naar Maleisië.