Dag 58 Opweg naar Myanmar

S ochtends vroeg opgestaan en een douche genomen. Direct daarna kreeg ik een ontbijt. 2 worstjes, 2x toast en een gebakken ei.

Ik heb daarna mijn spullen gereed gemaakt en iemand van het hostel heeft mij voor 150B (€4,29) naar het vliegveld gebracht. Normaal gesproken pak ik lokaal vervoer, maar ik wilde geen risico's nemen met een vlucht voor de boeg.

Aangekomen bij het vliegveld werd eerst je bagage gecontrolleerd voor je de terminal in mocht. Ik kreeg een stikker op mijn backpack, waarmee deze was goedgekeurd.

Ik heb mij daarna ingechecked, ben door de douane gegaan en heb daar lekker 1.5 uur gewacht.

Op het moment van borden ontmoete ik een Amerikaans meisje "Ashley" en zagen we ons vliegtuig. Een propellor vliegtuig. Dit was een goed teken voor mij, want dit kleine vliegtuigje betekende ook weinig toeristen.

Eenmaal geland waren er ook weinig toeristen.

Eenmaal door de douane wisselde we ons geld om. Een aantal mensen vroegen of we een taxi wilde. Helaas voor hun hadden Ashley en ik wat reiservaring. Wij preferen het locale vervoer boven het luxe vervoer, omdat je zo echt het land leert kennen. Dus wij kozen voor de  bus.
Nog voordat we naar de bus toegingen kocht ik een simkaart. 10GB voor 11.500Ks dat is omgerekend €6,84.
Daarna vroegen we aan de mensen van de toeristen balie waar de bussen vertrokken. Ze gaven ons aan waar de bussen vertrokken en zeide dat de prijs 500Ks is (€0,30) voor 25km (30min) in de bus.
Ook wisselde we onze grote biljetten om voor kleinere.
Tot slot kregen we van hun een boekje over de do's and dont's in Myanmar met daarbij een aantal woorden in de taal van Myanmaar vanuit het Engels.
Ik moest eerder uit de bus dan Ashley vanwege mijn hostel. De laatste 3 km moest ik lopen en kreeg ik te maken met de intense cultuur shock. De stad Yangon stinkt, het verkeer is rampzalig, overal is geluid, maar de mensen zijn zo vriendelijk.

Na een flinke wandeling en wat verkeerde kanten te zijn opgelopen ben ik aangekomen. Een bijzonder hostel, aangezien dit hostel een bovenwoning was in een zijstraatje.
Eenmaal binnen zat een man. Hij was vriendelijk, maar sprak amper Engels. Hij belde iemand (vermoedelijk zijn zoon) die mij na 20 minuten incheckte.
De kamer en badkamer zijn netjes en hostel nr 1 beviel mij wel.

Ik had whats app contact met Ashley en we spraken af samen naar Shwedagon Pagoda te gaan.
'S werelds oudste en grootste Pagoda werd ons verteld.

Onderweg heb ik wat cultuur gesnoven en zag ik snel dat toerstime hier vrijwel onbekend is. Alles wat hier verkocht wordt op straat is echt gericht op de mensen van Myanmar zelf. Ook zie je overal dat mannen lange rokken dragen.

Onderweg met Ashley maar de Pagode hebben we ergens een stop gemaakt om te eten. Ons eerste gerecht in Myanmar wordt ook wel fried rice (veilige optie) hierbij kreeg je ook een soort saus als smaakmaker/garnering. Deze saus bestond uit chillis, knoflook, tomaat, een zoutzuure saus en misschien nog meer.
Het eten was goed en we betaalde 2000Ks (€1,19) voor een gigantische portie "Fried Rice"

Aangekomen bij de pagoda zagen we indrukwekkende bouwerken van goud, maar ik denk dat de fotos meer doen dan verhalen.
Het weer was niet geweldig, maar dit gaf een aantal interrsante plaatjes. De lucht was donker van de wolken en de zonsondergang, maar de zon was nog fell genoeg om de pagoda meer te doen laten schijnen dan dat die al deed.

Tijdens ons bezoek aan de Pagode hielpen mensen ons en kwamen we erachter dat de mensen hier zo ontzettend lief zijn.

Bij de pagode zwaaide mensen naar ons. Riepen ze enthousiast "hello" en vroegen mensen zelfs of ze een foto van mij en Ashley mochten maken.

Na veel aandacht en gapende mensen naar mijn gezicht. Namen ik en Ashley een Grab naar 19th street. Op advies van iemand moest het hier heel goed zijn qua eten. We zijn er naar toe gegaan, maar de cultuurshock qua eten was wel groot.
Gedurende het eten kwamen er veel bedelende kinderen aan tafel of kinderen die iets wilde verkopen. Ook hadden we 2 kinderen die alleen maar om een hapje van je eten vroegen. Het was pijnlijk om te zien, maar het toeristen bureau zei ons ze niets te geven.

Na het eten ben ik terug gelopen naar het hostel en heb ik gedouched en ben ik gaan slapen.