Dag 73-74 De spookstad Naypidaw

Dag 73
S ochtends vroeg opgestaan en meteen naar de receptie gegaan. De avond ervoor had ik een early breakfast aangevraagd. Ik zou dan een ontbijt box mee krijgen. Helaas was deze man achter de receptie het vergeten. Ook bleek het hem niet zo te boeien. Vlak voor ik opgehaald werd kreeg een ontbijt doosje mee met 3 kale boterhammen een banaan en een eitje. (Was niet echt ontbijt te noemen)

Ik werd opgehaald door een soort pick up busje. Maar naarmate we meer mensen ophaalde gingen we dingen stapelen en moesten we mensen gaan proppen. Het busje wat voor 10 mensen gemaakt leek te zijn zat nu vol met 20-25 man en meer dan 30 tassen.
Ik was bijzonder genoeg de enige westerse persoon.

In het busje kwam een meisje tegenover me te zitten die opvallend veel naar mij keek. Ik wist al dat toersime in Myanmar geen groot ding is, maar dit was wel heel opvallend.

Bij het busstation aangekomen ben ik direct in de busgestapt. De busrit was met alleen maar locale mensen en het meisje van het pickup busje kwam schuin achter mij te zitten. De hele rit van 6 uur heeft ze me aan liggen staren en op het moment dat ik haar aankeek keek ze weg en kwam er een beschamend lachje. (Ik schat het meisje plus minus 16-20. Het is erg moeilijk de leeftijd schatten van de bevolking hier).

Aangekomen in Naypyidaw kwamen er vele taxichauffeurs naar mij toe en boden met een taxi aan voor 15.000Ks (€9,-) ik antwoorden met 11.000Ks. Er was een duidelijke samenwerking tussen de taxichauffeurs en ze reaggeerde allemaal hetzelfde en acteerde boos, geirriteerd en zeiden dat dat niet een eerlijke prijs was. Uiteindelijk nam ik de taxi voor 13.000Ks.

In het hotel aangekomen vroeg ik de receptie hoeveel de taxi had moeten zijn. Daar zijden ze 7.000Ks. Zo zie je maar dat in dit land van de lieve mensen ook rotte appels rond lopen die in groepsverband werken.

Ik ben ingecheckt en kwam in mijn kamer. De kamer was enorm luxe en ik had een groot tweepersoons bed.

Naypyidaw is een stad die gebouwd is in 2002-2005. De stad is gebouwd omdat de voormalige leger generaal een visioen had dat de voormalige hoofdstad (Yangon) door een invasie zou worden overgenomen. Daarom wilde ze de hoofdstad op een tactische plek hebben en niet aan zee. Naypyidaw werd gebouwd in het midden van Myanmar. De stad is bedoeld voor tientalle miljoenen inwoners. Maar omdat het leger de macht verloor en ze over gingen naar een democratie, is het het leger niet gelukt om meer dan een miljoen mensen (waaronder alle ministers) te forceren naar Naypyidaw. Hierdoor zijn de luxe 20 baanse snelwegen niet echt in gebruik en is deze stad een van de grootste spooksteden ter wereld.

Het resultaat is dat er geen hostels zijn, maar alleen maar "dure" hotels. Deze overnachting in het luxe Las Vegas hotel kostte me €22,-  maar was tevens ook de goedkoopste kamer in Naypyidaw. Ik weet zeker dat zo'n kamer in Nederland minimaal €200,- gekost zou hebben.

Ik heb de receptie gevraagd waar ik voor de volgende dag een nachtbusticket kon boeken naar Hsipaw. Daar vertelde ze mij dat ik naar een markt moest gaan.
Met een motor taxi ben ik voor 2000Ks naar deze markt gegaan. Onderweg ondervond ik al hoe leeg deze stad was.
Na wat rondlopen op de markt als enige buitenstaander en vele ogen die naar mij keken vond ik het busstation. Hier kocht ik mijn ticket.
Ik heb daarna wat gegeten in een restaurantje op dit busstation, maar naast de rijst wist ik niet wat het allemaal was. Mijn tafel was stampvol en ik at lang niet zoveel. De prijs was uiteindelijk 1400Ks (€0,80).

Ik heb vervolgens een motortaxi gevonden wie mij maar de 20-lane highway wilde brengen vooe 3000Ks.

Het bleek dat de receptie mij de verkeerde locatie had doorgegeven. Eenmaal daar aangekomen heb ik 3 politie agenten de weg gevraagd. Ik heb 3 kwartier gelopen. Praktisch alleen op straat langs 8 baanse wegen. Ik kon gewoon zingen op straat zonder dat iemand er last van had.

Daar waren ze dan. De 20 Banen van de beroemde snelweg. Ik had hier fotos genomen waarna een politie agent mij wegstuurde. Ik wist in ieder geval wel nu de locatie en ik had nog een dag te gaan in Naypyidaw.

Ik liep daarna de andere kant op langs de gesplitse 20 baanse snelweg richting het park. Een motor rijder stopte hier en wilde me graag gratis verder brengen. Ik zei dat ik na het park wilde en we hadden een kort gesprek aangezien zijn Engels bestond uit 10 woorden.

Hij dropte mij bij het park en voor 700Ks mocht ik naar binnen. Ik heb daar even gechilled bij de fonteinen en mama en papa gebeld.
Veel mensen bleven mij aankijken en soms zwaaide er mensen naar mij.

Uiteindelijk kwam een Duits koppel bij mij zitten. De eerste buitenstaanders die ik zag in deze stad. We hebben met zijn 3e wat gegeten waarna ik terug ging naar het hotel. Ik was bang dat ik moest lopen maar kwam bij toeval een taxi tegen.

De man zei eerst 7000Ks ik zei dat het te veel was, omdat een motor taxi mij bracht voor 3000Ks. Ik dacht namelijk dat hij mij wilde terugbrengen per motor.
Al snel zakte hij naar 6000Ks. En toen vroeg ik of dat per motor was en hij zei "nee auto". Dus de miscommunicatie was duidelijk. Ik zei oke met de auto is goed, waarna hij terug ging naar zijn oorspronkelijke 7000Ks, maar het was mij al opgevallen dat hij het voor 6000Ks wilde doen, dus dat werd de prijs.

In het hotel ben ik gaan douchen en slapen.

Dag 74
S ochtends vroeg gedouched en daarna klaar gemaakt om me uit te kunnen checken. Ik heb een ontbijt genomen. Het ontbijt was in dit luxe restaurant een lopens bufet met warme gerechten zoals rijst en noodles, maar ook was er brood en heel zeldzaam cornflakes.

Na de eerste keer warm te eten en de tweede keer cornflakes ben ik mij gaan voorbereiden en heb ik de zeepjes geplunderd. Het gratis water meegenomen en een gratis blikje sprite gescoord.
Ik ben gaan uitchecken. En heb mijn tas achter de balie gezet.
Ik heb daarna de receptie gevraagd om een motor taxi. Deze taxi bracht mij naar 3 punten. De 20-baanse snelweg, het parlementsgebouw, en de Uppanasantipagoda.

Een motortaxi haalde mij op en voor 7000Ks kreeg ik een taxi naar deze 3 plekken.
Hij reed mij eerst over de 20 baanse snelweg naar het parlementsgebouw. Een indrukwekkend gebouw met een grieks uiterlijk. Helaas stond het gebouw enorm ver achter hekken en werden de fotos met mijn telefoon dus ook niet echt goed.

Hij reed mij daarna over weer de 20 baanse snelweg maar de Uppanasantipagoda. Dit is een replica van de Shwedagon pagoda in Yangon, maar ondanks dat ze allebei enorm groot en heel erg goud waren zag ik de gelijkenissen amper. Bij deze pagoda kon je bijvoorbeeld in de pagoda. Iets wat ik nog nergens eerder had gezien.

Terug bij het hotel heb ik gelunched en gerelaxed. Aan het einde van de middag heb ik een taxi genomen naar het busstation.
Bij het busstation aangekomen moest ik een tijdje wachten aangezien blijkbaar alleen westerse mensen te vroeg komen. Ik werd tussen de goederen aan de zijkant van het ticket kantoortje op een plastic stoeltje gezet. Daar waar mensen me ook nog verbaasd en raar aankeken.

In de bus kwam ik naast een man uit Myanmar te zitten. Hij was heel vriendelijk en probeerde mij zoveel mogelijk te helpen. Na 2 pauzes zag ik om 3 uur snachts toen ik bij toeval wakker was geworden het plaatsje Shipaw dichter bij komen. Op het moment dat we in Shipaw stopte vroeg ik aan de assistent in de bus of dit echt Shipaw was aangezien niemand uitstapte. Hij zei ja. Dus snel ging ik als enige uit de bus. Er stonden 3 mannen voor een taxi klaar en 1 heeft mij naar mijn hostel gebracht.

Om een uur of 4 lag ik dan toch eindelijk in mijn bed.